Crematie ceremonie

Zoals gezegd vandaag neer een crematie ceremonie.

Vroeg opgestaan want om 10:00 uur hadden we afgesproken om in Sekumpul te zijn voor de ceremonie. Om 08:30 op pad en om 09:45 waren we in Sekumpul. Daar was het best druk met mensen die al het dorp uitliepen. Mensen vroegen waar we heengingen zeiden dat de ceremonie vervroegd was en dat die om 08:30 al begonnen was, balen dus. Maar de verbranding was nog aan de gang en we konden daar nog wel heen. Dus zo gezegd zo gedaan. Na een wandeling, heuveltje af, kwamen we bij deplek waar de crematie nog aan de gang was. Indrukwekkend om te zien en voor ons westerlingen toch wel apart. Op een open plek lag in het midden een “hok” van golfplaten en aan weerzijden (hoofd en voeten eind) stonden twee grote branders te loeien en binnenin lag de overledene, een jongen van 15 die een motorongeluk had gehad. Iedereen stond of liep er om heen. Aan het einde van het veld zat de priester en daarachter zat de familie, kennissen en speelde de (Bali) muziek. Voor de mensen daar was het de normaalste zaak van de wereld wat daar gebeurde, voor ons toch wel apart.

Na een praatje hier en daar kwamen we erachter dat als het lijk helemaal verbrand was de as naar de zee werd gebracht als onderdeel van de ceremonie. Ze vroegen of we dat ook wilden meemaken, wat we natuurlijk ook wilden.

Terug in het dorp kregen we koffie en thee en zoals gewoonlijk konden we mee-eten. Hebben dus echt lokaal gegeten en was nog lekker ook. Rijst met worst, groente varkens vlees en gebakken varkens bloed. Links en rechts nog wat gebabbeld in steen kolen Engels en handen en voeten taal want niet iedereen kon Engels. De meeste kinderen konden wel een klein beetje Engels en vonden het prachtig om met ons te kletsen. Het was nog even wachten tot de verbranding afgelopen was en de as gereed was om naar het strand te brengen en uit te strooien.

In de tussentijd liepen er een paar mannen met een varken dat onder aan een bamboestok hing en stopten even wat verderop in de straat. Wij dachten dat die al dood was en bereid zou worden om op te eten. Helaas, het varken leefde nog maar niet lang meer. Dat werd gewoon langs de weg geslacht en was voor de locals de normaalste zaak van de wereld. Ook heel apart om te zien hoe dat gebeurde. Binnen een klein uur was het varken schoongebrand en was alles verdeeld en opgeruimd, alsof er niets was gebeurt!

Daarna kwam de familie met de as naar boven en gingen we in optocht naar de zee. Na een half uurtje rijden aangekomen bij het strand waar er eerst gebeden werd en daarna de as uitgestrooid in zee. De hele familie ging daarna weer terug om de geest bij te zetten in de familie tempel en wij gingen terug, na afscheid genomen te hebben van een aantal mensen, naar ons huisje en een morbide ervaring rijker!